Ahmet Kaya - Bir Acayip Adam
suphi suphi bir acayip adam suphi suphi benim canım ciğerim kimse bilmez nereli olduğunu suphi suphi bir acayip adam suphi suphi susar akşama doğru bir cebinde daskapital bir cebinde daskapital bir cebinde kenevir tohumu suphi suphi bir acayip adam suphi suphi benim canım ciğerim fırtınadan arta kalmış bir teknede tevekkül içinde görkemli sakalı ve iğleti paltasıyla gizlediği macerasıyla bir acayip adam yaşardı akşamları susardı ben konuşsam kızardı bir sürgün kasabasıydı bir eski zamandı hazirandı çocuktum evden kaçmıştım gelip ona sığınmıştım küçücük bir koydu sığdı burayı keşfeden belki oydu uzaktan kasabanın ışıkları yanardı içim anneyle dolardı ağlardım suphi şöyle bir göz atardı gizli bir cigara sarardı ağlardı sonra barışırdık ben fülüt çalardım cigara sönerdi ağlardık nerden geldiğini bilmezdim kimsesizdi belki kimliksizdi onun macerası onu ilgilendirirdi kimseye ilişmezdi birşeylere küfrederdi hep tedirgin bir balık gibi uyurdu bazen kaybolurdu arardım yağmurun altında dururdu bir kalın kitabı vardı cebinde dururdu hergün okurdu ben birşey anlamazdım kapağını seyreder duymazdım sakallı bir resimdi kimdi nekadar mütebessimdi sordum birgün suphiye söylediklerini niye anlamıyorum diye bildiklerini dedi yüzleştir hayatla ve sınamaktan korkma doğruyla yanlışı ozaman anlayabilirsin ve onu anlıyabilirsin sonra gülerdi günlerim yüzlerce ayrıtıyı merak etmekle geçerdi sonra yine akşam olurdu suphi susardı ben konuşsam kızardı tekneye martılar konardı yüreğim suphiye yanardı ağlardım suphi denize tükürürdü gökyüzünü tarardı ağ bir sürgün kasabasıydı bir eski zamandı hazirandı çocuktum evden kaçmıştım gelip ona sığınmıştım bir gün aksilik oldu annem beni buldu suphi kaçıp kayboldu kasaba çalkalandı olay oldu ben sustum kanım dondulardı sonra barışırdık ben fülüt çalardım yıldız kayardı ağlardık suphi suphi bir acayip adam suphi suphi benim canım ciğerim kimse bilmez nereli olduğunu suphi suphi bir acayip adam suphi suphi susar akşama doğru bir cebinde daskapital bir cebinde daskapital bir cebinde kenevir tohumu suphi suphi bir acayip adam suphi suphi benim canım ciğerim polisler onu bulduğunda tekti felaketti herkes meydanda birikti karakoldan içeri girerken sanki mağrur bir tüfekti ansızın dönüp bana baktı anladın mı dedi anladım dedim anladım ve o günden sonra hiç bir zaman hiç bir yerde hiç ağlamadım.
