รู้ตัวเองว่าไร้คุณค่า ถูกคายทิ้งมา เปื้อนดินอยู่บนทางเท้า เป็นหมากฝรั่งโดนแดดแผดเผา วันหนึ่งสาวมาเหยียบเอา มันก็ติดรองเท้าเจ้ามา ทั้งกายใจเปี่ยมด้วยความรัก รักเธอรักมาก แม้เธอไม่ยอมชายตา ถูกนางในฝัน ชิงชังน้ำหน้า สกปรกเหนียวยางติดขา รักของพี่มันน่ารำคาญ แต่คนไม่เจียม ไม่กลัวไอ้ไร ต่อให้ใจนี่ต้องสลาย อย่างไรจะม่ายแปรผัน ไอ้หมากฝรั่งใต้รองเท้า ยอมโดนเธอเอาเท้าปาดดิน น้องแหลงไล่ก็ได้ยิน แต่ใจก็ยังฝัน แค่อยู่เพื่อได้รักเธอ ก็ไม่ได้หวังให้มารักกัน ใต้รองเท้าของเธอนั้นจะมีใจฉัน ตราบชั่วตัวตาย