When talking about the problem of refugees, we use dehumanised language, which reduces human tragedy to numbers and statistics. But this suffering concerns real people, who – just like us - have families, loved ones, friends; their own stories, dreams, goals... Only when you sit down opposite a specific person and look into their eyes, you no longer see an anonymous refugee, one of the migrants, and notice the human before you, just like yourself – loving, suffering, dreaming... 20 years ago, psychologist Arthur Aron discovered that 4 minutes of looking into each other's eyes can bring people closer. Using this discovery, we decided to carry out a simple experiment, during which refugees and Europeans sat opposite each other and looked into each other's eyes. Clearly, it is most important to give each other time to better understand and get to know each other. The experiment was conducted in Berlin: the city, which - first of all - is a symbol of overcoming the divisions, and secondly, seems to be the centre of the contemporary Europe. We wanted the movie created on the basis of the experiment to be as symbolic as possible – and to touch upon the general divisions between people. The experiment participants were ordinary people. The situations were not staged; we wanted to get natural, spontaneous reactions. The people sitting opposite each other had not known each other before and saw each other for the first time during the experiment. What is important, the refugees mostly came from Syria and had not been living in Europe for longer than a year. Mówiąc o problemie uchodźców używa się odhumanizowanego języka, który ludzką tragedię sprowadza do liczb i statystyki. A przecież cierpią konkretni ludzie, którzy – tak jak my - mają rodziny, bliskich, przyjaciół; swoje historie, marzenia, cele… Dopiero kiedy siadasz naprzeciwko konkretnej osoby i spoglądasz jej w oczy, to przestajesz widzieć w niej anonimowego uchodźcę, jednego z migrantów, a zauważasz w nim człowieka, takiego, jakim sam jesteś – kochającego, cierpiącego, marzącego… 20 lat temu, psycholog Arthur Aron odkrył, że 4 minuty patrzenia sobie w oczy potrafi zbliżyć do siebie ludzi. Wykorzystując to odkrycie, postanowiliśmy przeprowadzić prosty ekperyment, podczas którego uchodźcy oraz Europejczycy usiedli naprzeciw siebie i spojrzeli sobie w oczy. Najważniejsze bowiem jest danie sobie czasu, żeby się lepiej zrozumieć i poznać. Eksperyment przeprowadziliśmy w Berlinie, mieście które - po pierwsze - jest symbolem przezwyciężenia podziałów, a po drugie wydaje się być centrum współczesnej Europy. Zależało nam na tym, by powstały na bazie eksperymentu film był jak najbardziej symboliczny w swoim wyrazie – i dotykał podziałów między ludźmi w ogóle. Uczestnikami eksperymentu byli zwykli ludzie. Sytuacje nie były reżyserowane, zależało nam na naturalnych, spontanicznych reakcjach. Siedzące naprzeciwko siebie osoby nie znały się wcześniej i podczas eksperymentu zobaczyły po raz pierwszy. Co istotne uchodźcy pochodzili głównie z Syrii i nie mieszkali w Europie dłużej niż rok. CREDITS: Director: Bartosz Dombrowski (Papaya Films) DOP: Kuba Kijowski Editing: Katarzyna Orzechowska | Mateusz Romaszkan Music: Atanas Valkov Sound Design: Błażej Kafarski Producer: Siasia Seyfried Production dept. Kasia Wac Production Manager: Ania Stylińska Casting | refugees: Ania Alboth Camera Operator: Patricia Lewandowska Camera Operator: Magda Górfińska Camera Operator: Casey Cambell 1st Camera Assistant & Focus Puller: Nick Dietz Assistant & Focus Puller: Katharina Hauke | Yuri Salvador Gaffer: Konrad Pruski Digitalization: Haman Wawrzyniec DIT Martin Hecht Sound Engineer: Konrad Serowiecki Post Production: Rio de post - Sylwia Skrzypek Cinegate Berlin (Sebastian Enke | Gösta Hess | Florian Wimmer | Daniel Sippel | Andi and Stefan) Ewerk | Elaine Mathe Rio de Post Glośno Dreamsound Papaya Films | Kacper Sawicki Cut Cut | Maciej Kozłowski | Paweł Szczypek | Robert Cacaj Central Park Berlin | Sascha Wolfram & Roland Patzelt All participants All translators Isabella Sobieski Frank Hellwig Nicole Czop

Be the first to comment