Το πρώτο επεισόδιο ξεκινά με τις προετοιμασίες της επιχείρησης και το πολιτικό κλίμα της εποχής. Το ίδιο πρωινό της απαγωγής, στις 16 Μαρτίου 1978, η ιταλική βουλή επρόκειτο να υπερψηφίσει για πρώτη φορά στην ιστορία ενός δυτικού κράτους, μια νέα κυβέρνηση στην οποία θα συμμετείχε το ιταλικό ΚΚ. Αρχιτέκτονας του ιστορικού συμβιβασμού είναι ο ίδιος ο Μόρο. Όμως, ο ψυχρός πόλεμος συνεχίζεται ακόμα και οι ΗΠΑ είναι ριζικά αντίθετες στην συμμετοχή κομμουνιστών στις κυβερνήσεις χωρών-μελών του ΝΑΤΟ. Οι Αμερικανοί σύμβουλοι που σπεύδουν στη Ρώμη αμέσως μετά την απαγωγή, πιέζουν την ιταλική κυβέρνηση να μην δεχτεί καμία διαπραγμάτευση με τους τρομοκράτες που δεν ξέρουν πλέον τι να κάνουν τον όμηρό τους. Οι λιγότερο σκληροί περιμένουν με αγωνία μια μικρή κίνηση από την κυβέρνηση, που θα τους βγάλει από το αδιέξοδο Στο δεύτερο επεισόδιο, εξετάζονται τα μεγάλα ερωτηματικά της πολύκροτης υπόθεσης. Παρά τις πληροφορίες που έχει για το κρησφύγετο των τρομοκρατών, η ιταλική αστυνομία παραδίδει ένα περίεργο ρεσιτάλ ασυγχώρητων λαθών και παραλείψεων. Από την πλευρά τους, οι επικεφαλείς των ΕΤ δεν μπορούν ακόμα και σήμερα, ούτε να εξηγήσουν γιατί τα τυπογραφικά τους μηχανήματα ανήκαν παλιότερα στις ιταλικές μυστικές υπηρεσίες, ούτε γιατί δεν αξιοποίησαν τις αποκαλύψεις που έκανε ο Μόρο στην διάρκεια των «ανακρίσεων» του από τον αρχηγό Μάριο Μορέτι, και οι οποίες αποκάλυπταν την διαφθορά του πολιτικού συστήματος και τις σχέσεις του με τις αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες. «Δεν πιστεύω ότι ο Μορέτι δεν κατάλαβε την σημασία τους, δεν ήταν ηλίθιος», σχολιάζει χαρακτηριστικά ο Αλμπέρτο Φραντζεσκίνι. «Μήπως το κράτος ήθελε να αφήσει τον Μόρο στα χέρια μας και στην τύχη του» αναρωτιέται η Αντριάνα Φαράντα που μεταξύ των άλλων μετέφερε τις απεγνωσμένες επιστολές εκκλήσεις του Μόρο προς τους πολιτικούς και την οικογένεια του.

Be the first to comment