Μια από τις σπάνιες στην ιστορία λαϊκές εξεγέρσεις συνέβη, και ίσως συμβαίνει ακόμη, στον Μεξικάνικο Νότο. Ο Γιώργος Αυγερόπουλος, ταξίδεψε με το συνεργείο του Εξάντα στην «ακυβέρνητη πολιτεία» για να ανακαλύψει τι είναι αυτό που, στην αυγή του 21ου αιώνα, κατάφερε να κάνει ανθρώπους που τους χωρίζουν τόσα, να ενωθούν σε ένα κίνημα χωρίς ηγέτες, αρχηγούς και κομματικές καθοδηγήσεις. Και παρουσιάζει ένα ντοκιμαντέρ για τα όσα πολύ σοβαρά συνέβησαν στη φλεγόμενη Οαχάκα, και πέρασαν στα ψιλά των εφημερίδων και των τηλεγραφημάτων των διεθνών πρακτορείων ειδήσεων. OI EΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΗΣ ΟΑΧΑΚΑ Ένα ντοκιμαντέρ από την ομάδα του Εξάντα και τον Γιώργο Αυγερόπουλο Tι θα μπορούσε να ωθήσει νοικοκυρές, φοιτητές, εργάτες, θρησκευόμενους, επιστήμονες, αγρότες, ιθαγενείς και μη ιθαγενείς, άνεργους, οργισμένους εφήβους και φιλήσυχα γεροντάκια, να βρεθούν πίσω από το ίδιο οδόφραγμα με μια πέτρα στο χέρι; Τι θα μπορούσε να τους οδηγήσει στο να καταλάβουν την πόλη τους και να συζητούν όλοι μαζί σε ανοιχτές συνελεύσεις τη δημιουργία των νόμων και του Συντάγματος που θα ορίζει τη ζωή τους; Τον Μάιο του 2006, 70.000 δάσκαλοι της Πολιτείας Οαχάκα του Μεξικού ξεκίνησαν μια ειρηνική διαμαρτυρία με αίτημα την αύξηση των πενιχρών μισθών τους και την αναβάθμιση των συνθηκών εκπαίδευσης. Ζητούσαν το κράτος να παρέχει στους ξυπόλυτους και υποσιτισμένους μαθητές τους παπούτσια ώστε να μπορούν να διασχίσουν τα βουνά για να φτάσουν στο σχολείο, και πρωινό γεύμα ώστε να μην ζαλίζονταν κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Ο κυβερνήτης της Πολιτείας Ουλίσες Ρουίς, αρνήθηκε να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους και οι δάσκαλοι κήρυξαν απεργία διαρκείας. Έστησαν μια κατασκήνωση στην κεντρική πλατεία της Οαχάκα και από τις σκηνές τους άρχισαν να λειτουργούν και έναν ραδιοφωνικό σταθμό, το Ράδιο Τέντα. Ίσως και αυτή η διαμαρτυρία των δασκάλων να τελείωνε άδοξα όπως τόσες και τόσες άλλες. Η απόφαση όμως του Κυβερνήτη να τους διαλύσει με τη βία, υπήρξε η σπίθα μιας εξέγερσης που έμελε να αποκτήσει απρόσμενα χαρακτηριστικά... Όταν, ένα ξημέρωμα του Ιουνίου, οι κάτοικοι της Οαχάκα είδαν πάνοπλους αστυνομικούς να επιτίθενται βάναυσα στους απεργούς, η οργή για την αστυνομική βαρβαρότητα και το αίσθημα αλληλεγγύης απέναντι στους δασκάλους, τους έκανε να αντιδράσουν... κάπως απρόσμενα: Ξεχύθηκαν στους δρόμους, ενώθηκαν με τους απεργούς και μετά από οδομαχίες ωρών, ανακατέλαβαν την πλατεία απωθώντας τις αστυνομικές δυνάμεις. Οι φιλήσυχοι κάτοικοι της Πολιτείας, που για πρώτη φορά στη ζωή τους γνώρισαν την οσμή των δακρυγόνων, απαίτησαν αμέσως την παραίτηση του Κυβερνήτη. Του τα είχαν άλλωστε μαζεμένα. Το 2004 «εξελέγη» εν μέσω καταγγελιών για νοθεία, ακολούθησαν καταγγελίες για άκρατο αυταρχισμό και απύθμενη διαφθορά...