KÂMİL ACAR AĞABEY Van Muradiye doğumlu Kâmil Acar Ağabey, hayata 1918 senesinde gözlerini açmış. Kamil Acar 12 Temmuz 2007 tarihinde vefat etmiştir. Terzi Kamil Ağabey beş defa Hz. Bediüzzaman’ı ziyaret etmiştir. Kamil Ağabey 2001 yılında Abdullah Yeğin ağabeyle beraber İzmir’e geldiler. Uzun ders ve sohbetlerimiz oldu. Abdullah Yeğin ağabeye “Yeni Lügati hazırlarken Üstad’tan emir veya izin aldınız mı? Bu hususta hiç Üstad’la görüştünüz mü?” diye sordum. Abdullah Ağabey: “Bu sorunun muhatabı Kâmil (Acar) Efendi’dir; işte o da burada, cevap versin” dedi. Kâmil Ağabey hem bu sualimize cevap verdi, hem de Üstad’ımızla alâkalı başka hatıralarını anlattı. LÜGAT YAZMAK RİSALE-İ NUR HİZMETİNE MÂNİ MİDİR? Sene 1952. Isparta’da bulunan Üstad’ı ziyaret maksadıyla, Hacı Reşid (Övet) ile evvelâ Diyarbakır’a uğradık. Diyarbakır’dan iki su testisi getirmiştik Urfa medresesine... Urfa’da Abdullah Yeğin Ağabey kalıyordu. Bana: ‘Annem hastaymış, mektup geldi, sen Üstad’a söyle bana müsaade eder mi bayramda ziyarete gideyim? Bir de ben bir lügat yazıyorum, Üstad’a mektupla sordum, Üstad cevap vermedi; acaba lügat yazmak Risale-i Nur hizmetine mâni midir, ondan mı cevap vermedi, bunu da soruver’ dedi. Abdullah Ağabey benim getirdiğim testiyi, ‘Al bunu Üstad’a götür’ dedi. ‘Üstad ne yapacak testiyi, ben senin için getirdim!’ dedimse de illâ, ‘Üstad’a götür’ dedi. Ben de: ‘Tamam, ama Abdullah Ağabey gönderdi, derim’ dedim. Üstad Emirdağ’a gitmiş, biz de Emirdağ’a gittik. Hem arefe, hem de o gün oranın pazarı, çok kalabalık... Kapıda Mehmet Çalışkan Ağabey, ‘Üstad çok hasta, hem konuşamıyor, hem misafir kabul edemiyor’ dedi. Biz böyle konuşurken baktım Hüsnü Ağabey geldi, biraz konuştuk. Çalışkan Ağabey: ‘Sen Hüsnü’yü Urfa’dan mı tanıyorsun?’ ‘Evet’ dedim. O da gitti, Üstad’a söyledi. Üstad da ‘Gelsinler’ demiş. Girdik. Üstad kıbleye doğru oturmuş, hakikaten hasta ve konuşamıyor... Elini öptüm, yanına oturdum, Hacı Reşid benim yanımda oturdu. Üstad Zübeyir ağabeye işaret etti, yanına oturttu. Biz Zübeyir ağabeye söylüyoruz, o Üstad’a söylüyor. Üstad söylüyor, Zübeyir Ağabey bize aktarıyor. Anlayamıyoruz Üstad’ın ne söylediğini... Biraz sonra Hüsnü’ye işaret etti. ‘Hüsnü’ deyince Zübeyir Ağabey kalktı gitti, Hüsnü geldi. Biraz da onunla konuştu. Ben biraz karyolaya doğru, Üstad’a yanaştım. Baktım Üstad da bana doğru yanaştı. Dedi: ‘Ben çok hastaydım, konuşamıyordum, siz geldiniz ben şifa buldum.’ Dedim: ‘Allah ruhumu sana feda etsin, biz neyiz ki!’ Üstad’la konuşmaya başladık. Dedim: ‘İki tane testi getirmiştim, Abdullah Ağabey birini sana gönderdi.’ ‘İkisini niye getirmedin, bana lüzumu vardı!’ dedi. ‘Bunu da Abdullah Ağabey zorla gönderdi, onu da getirmeyecektim’ Dedi: ‘Kaça aldın?’ ‘Yetmiş kuruşa aldım.’ ‘Ben sana 75 kuruş vereceğim’ dedi ve verdi... ÖYLE BİR LÜGAT YAZSINLAR Kİ... Üstad’a dedim: ‘Abdullah ağabeyin babasından mektup gelmiş, annesi hastaymış, bayramda ziyarete gidebilir mi?’ ‘Olmaz, olmaz! Babası gelsin Abdullah’ın yanına bayramda!’ dedi.” Dedim: ‘Abdullah Ağabey bir lügat yazmak istiyor, size bir mektup yazmış, siz mektuba cevap yazmamışsınız; acaba lügat yazmak Risale-i Nur hizmetine mâni midir ki cevap vermediniz. Abdullah Ağabey Üstad’a soruver, dedi.’ Üstad: ‘Yok. Öyle bir lügat yazsınlar ki ilkokulda okuyan bir talebe ile üniversitede okuyan bir talebenin kelimeleri anlamakta bir farkı kalmasın… Kamus’tan ve Ahterî-i Kebir’den de istifade etsinler’ dedi. O anda orada Hüsnü Ağabey ve Hacı Reşid de vardı. ÜSTAD’IMIZIN VASİYETNAMESİ VE İMZA MÜHRÜ Üstad Hüsnü’ye dedi ki: ‘Üniversite talebelerine verilen konferans var, onu hazırla, Kâmil’e verelim, giderken Konya’da kardeşim Abdülmecit’e versin, Arapçaya tercüme etsin, bana göndersin, ben onu Arabistan’a göndereceğim.’ Diyarbakır talebelerinin tayınatlarını verdi. Hüsnü Ağabey onları hazırlarken ben konuşuyorum. Hüsnü’ye ‘ka’ dedi. Sonra Hüsnü baktım elinde katlı bir kâğıt, elinde bir mühür, Üstad’a uzattı. ‘Ka’ Farsçadır, ‘hani’ manasındadır. Üstad aldı, ‘Bu benim imza mühürümdür’ dedi. Kâğıdı gösterdi. ‘Bu da benim bir vasiyetnamemdir’ dedi. ‘Ben bunu iki senedir arıyordum, bulamıyordum; bugün bulunduğuna göre bunun Kâmil’e okunmasının lüzumu vardır.’ Hüsnü’ye ‘ka’ dedi yine, ‘Gözlüğümü ver’ dedi. Üstad başladı vasiyetini okumaya: “‘Said’in bir vasiyetnamesidir. Ben Emirdağ’da vefat edersem yukarı mezarlığa, Isparta’da vefat edersem orta mezarlığa defnedilmem; mezarımı üç veya dört talebemden başkasının bilmemesi, hayatım ziyareti kabul etmediği gibi mematım hiç etmeyecek. Risale-i Nur bu minval üzere kıyamete kadar devam edecektir. Risale-i Nur’a hizmeti devam ettiren talebelerin tayınatları, Risale-i Nur kitaplarının zekâtından tediye edilecektir, verilecektir.” Sonra o vasiyetnamedeki 11 kişinin isimlerini okudu. Hatıraların tamamı Ağabeyler Anlatıyor cilt-1 kitabından okunabilir.

Be the first to comment